Omdat het toch nog pas voelt alsof het april is met de eerste mooie dag: een bolletje. Uit de aspergefamilie. Stralende witte bloemen die nogal gevoelig zijn voor licht en warmte. Ze hebben het niet gemakkelijk dit jaar, ze zijn vaak dicht…. In mei en juni zijn ze te bewonderen, als het mee zit dus. De kleur van melk zullen ze ooit gedacht hebben want gala is melk in ’t Grieks. De Duitse naam ‘Milchstern’ vind ik wel heel mooi: melkster.
De bloemen staan in een schermvormige tros waarvan de stelen ontspringen in een oksel met schutblaadjes. En de laatste tijd kun je door gebrek aan zon wel goed de onderkant van de bloemblaadjes zien. De aanblik lijkt alledaags totdat je beseft dat het groen geen kelkblaadjes zijn maar strepen op de 6 bloembladen. Binnen in het centrum van de bloem zie je tussen de 6 meeldraden ook een mooi groene vruchtbeginsel, een zeshoekig doosje.
De lijnvormige bladeren zijn wat vlezig en komen uit de bol. Er loopt -bij de al wat oudere exemplaren- een soort witte lijn over de bovenkant. Het is eigenlijk meer een transparant vliesje dat over een gootje loopt, dat witter oogt dan het groen van het blad.
Er zijn een paar soorten en ze groeien in graslanden, bermen en vochtige bossen. De bol is eetbaar, smaakt vergelijkbaar met schorseneer, maar dat doen we niet want het is een Rode Lijst soort, beschermd dus. De stengel met bloemknop van de bosvogelmelk wordt in Parijs op dezelfde manier als asperges gegeten.
In tuinen is de gekweekte plant bekend als ‘ster van Bethlehem’. Daar zit vast een heel verhaal achter…
2 Responses
Ik heb mijn tuin er mee vol staan!
Nu lees ik dat de plant op de rode lijst staat!!!!
Heb ze al zo vaak weggegooid.
Volgende keer gewoon ergens uitplanten 😉