Het staat me nog als de dag van gisteren bij dat men vroeger met zijn auto minstens twee keer per jaar naar de ‘garage’ moest. In het najaar om de auto winterklaar te maken en in het voorjaar nogmaals, maar dan voor een voorjaarsbeurt. Ik heb het nu over 40-50 jaar geleden. In het najaar werd antivriesvloeistof toegevoegd aan het koelwater in de radiator. Dit moest er voor zorgen dat het koelsysteem niet zou gaan bevriezen bij temperaturen onder O° C. In het voorjaar werd de radiator afgetapt, want dit antivries in het koelwater zou anders leiden tot ongewenste corrosie. Omslachtig natuurlijk, maar de gang van zaken hield gelijke tred met de stand der techniek. Het was toen nu eenmaal niet anders.
gemarmerd blad
In Nederland zijn gevlekte en Italiaanse aronskelk de bekendste vertegenwoordigers van dit geslacht. 
Niet echt inheems, maar ze voelen zich hier goed thuis en zijn volledig ingeburgerd. Het blad van gevlekte aronskelk is heldergroen met onregelmatige en donkere, bijna zwarte vlekken. De naam zegt het al. Het blad van Italiaanse aronskelk valt op door vorm en kleurpatroon. Dit blad heeft een duidelijke pijlvorm, met ver uitlopende weerhaken. De nerven van het donkergroene blad zijn een stuk lichter, namelijk grijswit tot geelgroen. Het contrasterende kleurenpatroon lijkt wel wat op dat van marmer. Daarmee is ook direct de relatie gelegd met het land dat bekend staat om zijn marmervoorraden.
eigenzinnig
Beide aronskelksoorten hebben een uitgesproken voorkeur voor een bosachtige omgeving. Tegen het einde van het voorjaar sterft hun blad af, omdat er dan gewoonweg te weinig licht (lees zonne-energie) tot de bodem doordringt. 
Zoals zoveel andere vroege voorjaarsbloeiers houden zij het dan voor gezien, onder het motto “tot volgend jaar!”. Gevlekte Aronskelk wacht daar op, maar Italiaanse aronskelk houdt er andere opvattingen op na. Het wachten tot het volgende voorjaar duurt deze soort te lang. Zodra het bladerdek in het najaar wat dunner begint te worden, vindt Italiaanse aronskelk het goede moment aangebroken. In het begin van de herfst komt deze soort al met nieuw blad. Ze verschijnen in de lengte opgerold als heldergroene priemen of pijlpunten boven de grond. Enkele weken later zijn de bladeren uitgevouwen en laten in volle glorie hun gemarmerde bladtekening zien. Spiksplinternieuw, alsof het voorjaar al is aangebroken en de barre winter achter de rug. Welk een risico!
antivries
Toch wel opvallend dat planten nieuw blad vormen terwijl de winter nog moet beginnen. De kans op bevriezing is dan levensgroot. Maar Italiaanse aronskelk deert dit niet. Ze heeft zich bij voorbaat gewapend tegen mogelijke vorstaanvallen. De bladcellen zitten vol met antivries, zoals glycol en glycerol. Hen kan niets gebeuren. Geen wonder dat Italiaanse aronskelk eigenwijs met fraai getekend groen blad in de Botanische tuin staat te pronken, terwijl er net een dik pak sneeuw is gevallen. Ga eens kijken de komende weken! Antoon
No responses yet